خدا تو را کلمه خواند و بر دهانم ریخت. سپس به هیت یک شهر برزبان ریخت. جهان تسلسل تاریکی و عمیقی بود. ستاره خواند تو را و در آسمانم ریخت. جمعه بیست و سوم آبان 1393. اشکام و به اونکه همیشه هست دادم. یک عصر پاییزی اون واحساس کردم. یک صبح پاییزی اون و از دست دادم. سه شنبه سوم تیر 1393. توی هر ضرر باید استفاده ای باشه.

و دریغا که نسل من و نسل پیش تر از من چه جاهلانه برای نابودی ایران در تمامیتش بارکش مشتی بیگانه خویان شدند.

بدنت اوج لذت متن است بدنت شاهکاری از مانی. در لباس عروسیت امشب به سپیدی متن می مانی. استکان پشت استکان امشب مزه هی پشت مزه می ریزم. توی چشمام نگا نکن دختر مثل سگ می دونم پشیمونی. خطبه ی عقد رو که میخونه داغ میشه تا همیشه سرم. به غمم اعتنا نکن دختر تو که حال منو نمی دونی. سگ چشمای سرد و بی شرفت توی رگ های من عرق کرده. عسل لعنتیتو مز مزه کن به همه عاشقات مدیونی. تو که دیدی چقدر غیرتیم پس با چشمات نگو نرو امشب. همه رو دیدم نمی تونم که ببینم تو دستای اونی.

Senin, 09 Juli 2012. Ku lihat teman-teman sekelilingku dan mulai berani berkenalan dengan mereka. hingga ku melihat seorang yang berada pada kelompok di pojok kelas. aku bertanya pada teman sekelompokku. ternyata temanku itu se-SD dengannya. Selasa, 05 Juni 2012. Ketika ku menyayangi, ku kan memaafkan. Bukankah kau tahu diriku rapuh.